کد مطلب:1584 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:27

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

در فرهنگ بعضي از مناطق رايج است كه در مجالس ترحيم سيگار توزيع مي كنند و بعد از كشيدن سيگار براي اموال فاتحه طلب مي كنند. آيا چنين كاري صحيح است؟ اگر صحيح نيست، وظيفة ما در مقابل اين عمل چيست؟

در فرهنگ اسلامي توجّه به قبور و ارواح مؤمنان امري رايج و مطلوب است و در روايات اهل بيت(ع) به آن سفارش فراواني شده است.

اهداي هدايا به ارواح اموات گاهي به صورت زيارت قبور آنان و گاهي به صورت نماز و قرائت قرآن و دعا و برگزاري مجالس ترحيم و گاهي به صورت خيرات و هداياي مالي انجام مي شود، كه هر كدام از آنها كاري شايسته به شمار مي رود و حضرات معصومين(ع) هم به آنها عنايت ويژه اي داشته اند. نمونه هايي از سخنان معصومين(ع) را ذكر ميكنيم:

الف) عمربن يزيد از امام صادق(ع) پرسيد: آيا ميشود براي ميّت نماز خواند؟ امام فرمود: بله، گاهي ميشود ميّتي در تنگنا است. خداي متعال با اين نماز آن گرفتاري را از او بر مي دارد و به او گفته ميشود: برطرف شدن گرفتاري تو به خاطر نمازي است كه فلاني براي تو، به جاي آورده است.

عمربن يزيد پرسيد: در يك نماز مي توانم دو نفر را شريك كنم؟ امام فرمود: بله، روح ميّت با استغفار و ترحّم بر او شادي ميشود، همان گونه كه انسان زنده با هديه اي كه به او داده ميشود، خوشحال مي گردد.[2]

ب) امام صادق(ع) فرمود: نماز و روزه و حج و صدقه و دعا و كارهاي خوب در قبر به ميّت ميرسد و ثواب اين اعمال براي كننده و ميّت، هر دو نوشته ميشود.[3]

ج) امام رضا(ع) فرمود: هر كس قبر مؤمني را زيارت كند و هفت مرتبه در كنار قبر او، سورة قدر بخواند، خداوند، او و صاحب قبر را مي آمرزد.[4]

د) پيامبر اكرم(ص) فرمود: اموات خود را در قبرها يشان فراموش نكنيد. آنان از شما اميد احسان دارند. آنان در قبرهاي خود زنداني اند و منتظر اعمال خوب شما هستند و خود قادر به هيچ كاري نيستند به روح آنان صدقه و دعا هديه كنيد.[5]

نتيجه: هديه براي روح ميّت از طريق نماز، قرائت قرآن، دعا، استغفار، صدقه و خيرات، امري صحيح و مورد سفارش معصومان(ع) است. در مراسم بزرگداشت نيز سزاوار است از طريق اين امور و خيرات ديگر ثوابي براي درگذشته اهداء كرد امّا كارهاي غير صحيح از قبيل كشيدن سيگار در اين گونه مراسم، اثري براي ارواح مؤمنان ندارد، و تا آن مجالس آلودة به گناه نشود، فاتحه و دعا و ديگر خيرات اثار خود را مي بخشد.

شايسته است در جامعة اسلامي مخصوصاً در مجالسي كه به نام مؤمنان و شادي ارواح تشكيل مي شود، از كارهاي بيهوده و لغو همانند استعمال دخانيات كه هم ضرر مالي دارد و هم ضرر جاني، پرهيز شود.

بنابراين بر همة كساني كه مي دانند كلام آنان مؤثر واقع مي شود، لازم است: براي برچيده شدن اين گونه امور از مجالس مذهبي، با موعظة حسنه و رعايت شرايط امر به

معروف و نهي از منكر، ترويج و تبليغ نمايند. به اميد آن كه با محو سنّت هاي غلط از مجالس ترحيم ثواب بيشتري به ارواح مؤمنان برسد.









[2] صدوق، محمد بن علي بن الحسين، من لا يحضره الفقيه، متوفاي 381 ه‍، نشر جامعة مدرسين، قم، چاپ دوم، ج 1، ص 183، ح 554.

[3] صدوق، همان، ص 185، ح 557.

[4] بحارالانوار، ج 79، ص 169، ح 4 به نقل از الهدايه.

[5] نوري، طبرسي، ميرزا حسين، مستدرك الوسايل، مؤسسة آل البيت، قم، چاپ اول، 1407، ه‍ ج 2، ص 114، ح 14، ح 1574.